Fastelovend zesamme,
im Evanjelium vun dieser Woch hüüre mir vun enem Minsch,
dä ussätzig wor,
für dem jeder loofe jing – dat wor ja kloor.
Denn schon im Booch Levitikus, do stund jeschriwwe,
dä Ussätzige sull nit bei dä andere levve.
Ävver Jesus, dä woodt vun dem Minsch deef berührt,
su, dat hä widderum ihn anjerührt
un ihm Heilung zojesproche hät,
su wor durch e Wunder dä Minsch widder fit,
heil un jesund, Teil dä Jemeinschaff,
schnell hürten de Lück, dat jeiht up dem Jesus sing Kapp.
Un se koomen vun alle Orte, um heil ze wääde
– wie oft wünsche och mir uns hück et Heil he op Ääde.
För Kirch, Umwelt un Politik,
do wünsche mir uns vum Jesus dä Blick,
un Helf in all dä schwierige Frooge,
wör hä doch he und künnt uns allen ens jet sage!
Un och et eijene Levve wöödte mir manchmal besser verstonn,
künnte mir ens einfach schnell zum Jesus jonn.
Doch hä is noch do bovve un lööt sich jet Zick,
bis hä widderkütt för alle Lück.
Su nemme mir wat mer krieje künne,
wenn mir im Jebett uns mit ihm verbinge.
Un hoffe, dat mir dat beste us dem Jeckespill hä maache
su wulle mir dies Woch fruh sin un laache,
un dankbar sin, dat mir in Freud und Fridde levve,
dat soll et alt för alle Minsche jevve.
Dröm steckt andre aan met all üür Kraff
und rooft vun Hätze dreimol Kölle Alaaf!
Ihre Maria Schwarz
Pastoralreferentin